بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
اکنون که این جشنواره، با عنوان «هنر توحیدی» و با محوریّت «هنر خوشنویسی» برگزار می‌گردد، ضمن ادای احترام به همۀ هنرمندانی که رسالت خود را در بروز و ظهور ارزش‌های توحیدی و معنوی در صحنۀ جامعۀ انسانی، تعریف کرده‌اند و همواره با بهره‌گیری از ابزار هنر، در پی جهت‌دهیِ ارزش‌مدارانه به زندگی انسان‌ها و توجّه‌دادن آنان به حقایق متعالی هستند، لازم می‌دانم سه نکتۀ اساسی در این زمینه را یادآور شوم:
نکتۀ نخست: تأکید بر این مطلب است که هنر به عنوان یک نهاد عامّ انسانی، اگرچه در ظاهر، مأموریّتی جز زیبا ساختن زندگی آدمی ندارد، ولی جوهره و گوهر هنر، انکشاف حقیقت و دستگیری انسان برای نیل به حقیقت است و از این جهت، هنرمند واقعی کسی است که می‌کوشد تا در یک تلاشِ قدسی و یک حرکتِ معنوی، با به‌کارگیری تمام توان و تلاش خود، مرتبه‌ای از حقیقت‌های هستی را در مرآ و منظر آدمیان ترسیم نماید؛ و تنها در این صورت است که پدیدۀ مبارک و سودمندی باعنوان هنر معنوی و هنر روحانی، حاصل خواهد شد.
نکتۀ دوّم آنکه: هنرمند برای آنکه بتواند چنین مأموریّت مقدّس و خطیری را به انجام رساند، باید روح و جان خود را مصفّا و نورانی سازد تا در نتیجۀ تزکیۀ ضمیر و تهذیب نفس، چشمان او بر روی حقایق باز گردد و قلب او بتواند در حدّ ممکن و به قدر ظرفیّت، برخی از مراتب حقیقت را ادراک نماید؛ چرا که:
ذات نایافته از هستی بخش کی تواند که شود هستی بخش؟
کسی قدرت دستگیری از سایر انسان‌ها را در مسیرِ کشف حقیقت و رسیدن به زندگی معنوی و نیل به امید و آرامش دارد که خود، دارای یک زندگی معنادار و روحانی باشد و بنابر این شرط اساسی ظهور معنویّت در عرصۀ هنر آن است که قدسیّت و معنویّت در زندگی هنرمند، تحقّق پیدا کند و روح و جان او به حیات طیّبه، زنده و پاینده گردد و تنها در این صورت است که هنرمند خواهد دانست که «معنا و معنویّت» را در کدام «شکل و قالب» متجلّی سازد و چگونه حقایق گوناگون و متکثّر و متنوّع عالم هستی را که به یک حقیقت واحدۀ توحیدی، منتهی می‌شود، در عالم ظاهر و در مقابل دیده و فهم مخاطبان، متجلّی سازد.
نکتۀ سوم و نهایی آنکه: هنرمند واقعی برای آنکه بتواند در مرحلۀ نخست، روح و جان خود را نورانی و مهذّب نماید، باید به کیمیای «خلوص و اخلاص» متوسّل و متمسّک باشد.
خلوص در نیّت و اخلاص در عمل و تهی ساختن انگیزه‌ها و جهت گیری‌ها از هر چیزی و هر کسی به غیر از خداوندِ جمیلِ ذوالجلال، که همان حقیقتِ یکتای توحیدی است، به تدریج ضمیر و قلب آدمی را منوّر و مصفّا می‌سازد و انسان را در شعاع نور و معرفت خود قرار می‌دهد.
خلوص در نیّت و اخلاص در عمل، البته به تمرین و مداومت و مراقبت فراوان نیاز دارد، ولی اگر هنرمند خود را به دست این دریای پر درّ و گوهر بسپارد و در فراز و نشیب‌های زندگانی، همواره بر آن ممارست نماید، بی‌شک به ساحل امنِ تزکیۀ نفس و طهارت روح خواهد رسید و آنگاه شرط لازم برای دستگیری سایر انسان‌ها در مسیر کشفِ حقیقتِ متعالیِ توحیدی را پیدا خواهد کرد.
به امید آنکه شما هنرمندان خوشنویس بتوانید این مسیر خطیر و مبارک را با موفقیّت طی نمایید. ان‌شاءالله.
سعادت و توفیق همگان را از خداوند سبحان مسألت می کنم. والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته.
حسین‌المظاهری
28 / جمادی‌الاولی / 1438
8 / اسفند / 1395
