عنوان: گناهان زبانی؛ غیبت
شرح:

أعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

 

الحمدلله ربّ العالمین والصلاة والسّلام علی خیر خلقه أشرف بریته ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و عَلی جمیع الانبیاء وَالمُرسَلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لَعنة الله عَلی اعدائهم أجمعین.

 

اظهار ارادت کنید خدمت حضرت ولی عصر «ارواحنافداه» با یک صلوات.

بحث دیروز رسید به اینجا که از نظر روایات ما غیبت روزه را باطل می‌کند. اگر پشت سر مردم چیزی بگویی که اگر در روی او بگویی بدش می‌آید، به این غیبت می‌گویند و گناهش هم بزرگ است و چیزی که در روایات آمده، روزه را باطل می‌کند. گفتم مراد از این بطلان یعنی روزه بی‌روح می‌شود و معنویت و روحانیت برای این روزه نیست. لذا گفتم همۀ ما باید علاوه بر اینکه روزۀ عمومی می‌گیریم و از مفطراتی که در رساله‌ها نوشته‌اند اجتناب می‌کنیم، از گناهانی که علمای علم اخلاق نوشته‌اند باید پرهیز کنیم.

بحث امروز ما راجع به همین است، اما راجع به شایعه است. معنای شایعه اینست که چیزی را نقل کنی اما ندانی که آیا درست هست یا نه. به این شایعه می‌گویند. گناهش خیلی بزرگ است و اگر کسی به این گناه بزرگ عادت کند، کم کم می‌رسد به آنجا که افراد برایش تفاوت ندارند. قرآن می‌فرماید اگر کسی شایعه پخش‌کن باشد و هرچه شنید، گفت، کم کم می‌رسد به آنجا که باکی ندارد که برای رسول گرامی هم این شایعه را پخش کند. در سورۀ‌ نور ده آیه راجع به شایعه و گناه آن هست. شأن نزول این ده آیه هم اینست که دشمن تهمتی راجع به یکی از زنهای پیغمبر ایجاد کرده بود. معمولاً باید در دهان آن دشمن زد و اعتنا به آن دشمن نکرد. اما دیگران به هم گفتند و کم کم شهرت بی‌پایه‌ای پیدا شد. به اندازه‌ای که پیغمبر اکرم خیلی از قضیه ناراحت شد. از دو جهت هم ناراحت شد. یکی اینکه دشمن کار خودش را کرد و یکی هم از دوست که دامن زد به کاری که دشمن انجام داده بود.

راجع به مورد اول معلوم است که ناراحتی دارد اما کار دشمن همین است. اما راجع به دوست، پیغمبر اکرم توقّع نداشتند این قضیه پخش شود. لذا پروردگار عالم برای دلداری به پیغمبر اکرم ده آیه در سورۀ نور راجع به قضیۀ افک و قضیۀ شایعه‌پراکنی نازل کرده است، و همۀ ‌این ده آیه مربوط به دوست است. به دوست می‌گوید چرا این کار را کردی. اگر دشمن تهمت زد، معلوم است که کار دشمن اینست که اسلام عزیز را زیر سؤال ببرد. اما تو که دوست هستی، چرا به کار دشمن دامن می‌زنی. تهمت از دشمن است و به پخش کردن آن تهمت که شایعه می‌گوییم، از دوست می‌شود. و این ده آیه مربوط به دوست است نه مربوط به دشمن. با دشمن کار ندارد و می‌داند دشمن تا می‌تواند تهمت می‌زند و کارشناسی برای اسلام عزیز دارد. اما توی دوست چرا باید کار دشمن را تأیید کنی.

یکی از آن آیات اینست که: (إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُمْ مَا لَیسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ‌) ﴿النور، 15﴾. حرف دشمن را پخش می‌کند و خیال می‌کند که چیزی نیست. قرآن می‌فرماید: (وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ‌)، گناهش خیلی بزرگ است. به اندازه‌ای بزرگ است که در روز قیامت حشر با دشمن و شرکت در کار دشمن است. آنچه دشمن می‌خواسته انتشار پیدا کرده در میان همه و او تهمت را ایجاد کرده اما پخش تهمت به واسطۀ‌ زبانهای دوست است. خیال می‌کند کاری نکرده در حالی که گناهش در سرحد کفر است، درحالی که گناه طرفداری از دشمن است، درحالی که گناه انسان را در روز قیامت با دشمن محشور می‌کند. به دشمن می‌گوید چرا تهمت زدی؟ به دوست می‌گوید چرا تهمت دشمن را پخش کردی؟! (إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُمْ مَا لَیسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ‌)، خیال می‌کنی چیزی نیست و چیزی نقل کردی ‌درحالی که نمی‌دانی واقعیت دارد یا نه. گناه این خیلی بزرگ است. قرآن می‌فرماید با دشمن همکاری کردی. دشمن می‌خواست اسلام را زمین بزند و تهمت را جعل کرد و تو هم تهمت را پخش کردی. اگر تو پخش نکرده بودی، کار دشمن تأثیر نداشت. تأثیر کار دشمن دست توست که آنچه او می‌خواست و تهمت زده بودی به دیگران گفتی و قضیه منتشر و پخش در میان مردم شد.

در اواخر این ده آیه می‌فرماید: (إِنَّ الَّذِینَ یحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ یعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ‌) ﴿النور، 19﴾؛ کسانی که شایعه پخش می‌کنند و دوست دارند حرفشان خریدار داشته باشد و به یکدیگر می‌گویند، دو عذاب دارد. یکی عذاب در دنیا زیرا به آنچه دشمن می‌خواسته دامن زده است. دشمن نابودی اسلام عزیز را می‌خواسته و این دامن زده است. در آخرت هم گناهش به اندازه‌ای بزرگ است که با همان دشمن اسلام محشور می‌شود که تهمت را جعل کرده است.

این دو آیه در ضمن ده آیه به ما می‌گوید باید مواظب زبانمان باشیم. دیروز می‌گفتم غیبت نکن. غیبت کردن خوردن گوشت مرده است و روزه را باطل می‌کند یعنی روح روزه را می‌گیرد. امروز می‌گویم مواظب باشیم شایعه پخش نکنید. بدانید حرفهای امروز که در سایتها و روزنامه‌ها و در فضای مجازی و بعضی اوقات در رسانه‌ها هست، دشمن این حرفها را برای تضعیف نظام جمهوری اسلامی جعل کرده است. به این جنگ نرم می‌گویند. دشمن نتوانست جنگ نظامی کند و جنگ نرم بدتر از جنگ نظامی است. تهمت زدن به نظام جمهوری اسلامی است. این خود به خود نمی‌تواند کار کند اما به واسطۀ دوست و به واسطۀ‌افرادی که می‌گویند دوست نظام هستیم و افرادی که می‌گویند ما به جمهوری اسلامی و اسلام عزیز علاقه داریم، به واسطۀ‌ گفتن به همدیگر، جنگی که دشمن به واسطۀ ‌دشمنش به پا کرده است، آتش می‌زند. او آتش را برافروخته است اما ادامۀ این آتش از دوست است. او تهمت می‌زند و این شایعه پخش می‌کند. یعنی همان تهمت دشمن را پخش می‌کند. همان گناهی که دشمن دارد، شایعه‌ پخش کن هم دارد. برای اینکه همسو و همکار با دشمن بوده است، و ما باید خیلی به این ده آیه اهمیت دهیم.

از همۀ شما تقاضا دارم این ده آیه در اول سورۀ نور را مرتب بخوانید. مرتب به خود تلقین کنید و بگویید قرآن شریف به ما می‌گوید تهمت نزن. مخصوصاً به شخصیتهای بالا و مخصوصاً به نظام جمهوری و مخصوصا به اسلام عزیز. بعد قرآن شریف نشانی هم به شما می‌دهد. می‌گوید خیال نکن شایعۀ تو مربوط به اسلام عزیز نمی‌شود، بلکه قضیۀ افک همین بوده است. دشمن به پیغمبر اکرم تهمت زد و دوست هم آن شایعه را پخش کرد و دشمن شاد شد از اینکه توانست تهمت را در میان مردم پخش کند. آنگاه اسلام در مخاطره افتاد و آبروی پیغمبر اکرم در مخاطره افتاد. پیغمبر اکرم را خانه‌نشین کرد. بعد این ده آیه آمد برای اینکه کار دوست را خنثی کند. کار دشمن خنثی شده هست، برای اینکه می‌دانیم دشمن است و دشمن جز دشمنی کار نمی‌کند و اگر بگوید دوست هستم، در همین هم دروغ می‌گوید. لذا خودش هم نمی‌تواند این کار زشتش را پخش کند و دوست است که پخش می‌کند و ناگهان دوست، تهمت دشمن را در میان همه منتشر می‌کند. هرکسی از زن و مرد و غریبه و خودی ورد زبانش می‌شود که می‌گویند فلان چیز است.

این ده آیه به ما می‌گوید اگر شما عزیزان مواظب زبانتان نباشید، اگر شایعه پخش کن شدید، با دشمن تفاوتی ندارید، هم در دنیا و هم در آخرت،  (إِنَّ الَّذِینَ یحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ یعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ‌). کسانی که به کار دشمن دامن می‌زدند، کسانی که کار دشمن را پخش می‌کنند. یعنی به یکدیگر می‌گویند که چنین است و کم کم طولی نمی‌کشد که آنچه دشمن می‌خواسته جامۀ عمل می‌پوشد و شایعه‌ای که تضعیف اسلام عزیز می‌کند و شایعه‌ای که تضعیف نظام جمهوری اسلامی می‌کند و شایعه‌ای که دشمن را شاد می‌کند، در میان مردم پخش می‌شود و آنچه دشمن می‌خواسته به زبان دوست جامۀ‌ عمل پوشیده است یعنی تضعیف نظام جمهوری اسلامی می‌شود. قرآن می‌فرماید خیال نکنید که نمی‌شود بلکه با شایعه پیغمبر اکرم را تضعیف کردند و با شایعه پیغمبر اکرم را خانه نشین کردند. پس تو باید مواظب زبانت باشی و از این ده آیه پند بگیری و بدانی که جنگ نرم خیلی بدتر از جنگ نظامی است. در جنگ نظامی دشمن نتوانست پیروز شود و می‌خواهد به واسطۀ جنگ نرمش پیروز شود. لذا از همۀ شما تقاضا دارم همینطور که باید غیبت در زبان شما نباشد، شایعه پراکنی هم اگر بدتر از غیبت نباشد، کمتر نیست و باید در زبان شما نباشد،‌چه در ماه مبارک رمضان که روح روزه را از بین می‌برد و روزه را باطل معنوی می‌کند و چه در آخرت که انسان را با دشمن محشور می‌کند. خدا نکند با شایعه پراکنی،‌در روز قیامت با آمریکا محشور شویم. بگویند آمریکا تهمت را جعل کرد و پخش تهمت هم از طرف شما شد و شما مثل آمریکا و آمریکا مثل شماست و ایجاد دشمنی از اوست و پخش دشمنی از شماست.

نسئلک اللّهم و ندعوک باسمک العظیم الأعظم الأعز الأجل الأکرم

بحق الحسین و علی بن الحسین، یا الله

یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلوبنا علی دینک