خداوند متعال در سورۀ بقره با جملۀ «لاإِكْرَاهَ فِيالدِّينِ» يک حقيقت را
بيان میکند، به اين معنا که با زور و اجبار کسي را نميتوان ديندار کرد و در
ادامۀ آيه میفرمايد: «قَدتَّبَيَّنَالرُّشْدُمِنَالْغَيِّ»؛ يعني راه هدايت از گمراهي، آشکار و روشن شده است و
رستگاری و سعادت، از آنِ کسي است که راه هدايت را در پيش بگيرد و گمراهي و شقاوت،
در اثر کفر و دوري از دين، نصيب بندگان خداوند خواهد شد.
اين يک واقعيّت مهّم است؛ امّا آن کساني که کافر شدند، علاوهبر شقاوت ابدي، اگر در
مقابل پيامبران و دعوت آنان ايستادگي و لجاجت کنند و بر کفر خود بهصورت علني پافشاري داشته
باشند، در همين دنيا هم به سزاي عمل خود میرسند و هلاک میشوند؛ یعنی خود را هلاک
میکنند و در آخرت به جهنّم میروند، یعنی خود به جهنّمی که برافروختهاند، میروند.